یکی رو دوست میدارم

يكي را دوست مي دارم

                  ولي افسوس او هرگز نمي داند

                                                         نگاهش ميكنم

                                                                    تا شايد نگاهم را بخواند كه دوستش دارم

ولي افسوس او هرگز نگاهم را نمي خواند

                                           به روي برگ گل نوشتم كه دوستت دارم

                                                              ولي افسوس او برگ گل را به زلف كودكي         آويخت تا او را بخنداندصبا را ديدم

                      گفتم صبا جان دستم به دامانت بگو از من به دلدارم كه اورا دوست مي دارم

                                            ولي ناگه ز ابر تيره برقي بر خواست روي ماه تابان را بپوشاند.