...
از صبوري خسته ام...
از فريادهايي كه در گلويم خفه ماند...
از اشك هايي كه قاه قاه خنده شد...
و از حرف هايي كه زنده به گور گشت در گورستان دلم
آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را ،
در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی . . .
این روزها معنی را از زندگی حذف کرده ام ...
برایم فرق نمی کند روزهایم را چگونه قربانی کنم....!
خانــــه ام کـــــــو؟
خانــــه ات کــــــو؟
آن دل دیــــوانه ات کـــــــو؟
روزهــــــای کــــــودکـــــی کــــو؟
فصــل خوب سادگـــــــی کــــو؟
یــــــادت آید روز بــــاران گــــردش یـــک روز دیــــرین؟
پس چــــــــه شــــد دیـــــگر٬ کــــجا رفـــت؟
خاطـــــرات خـــوب و رنگــــــــین
در پس آن کــــوی بن بســـت در دل تــــو٬ آرزو هســـت؟
کـــودک خوشحـــال دیـــروز، غـــــــرق در غمــــهای امــــروز
یاد بــــاران رفـــــته از یــــاد، آرزوهـــــا رفـــــته بر باد.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
(زیرباران)
زير باران بيا قدم بزنيم
حرف نشنيده اي به هم بزنيم
نو بگوييم و نو بينديشيم
عادت كهنه را به هم بزنيم
و زباران كمي بياموزيم
كه بباريم و حرف كم بزنيم
كم بباريم اگر، ولي همه جا
عالمي را به چهره نم بزنيم
چتر را تا كنيم و خيس شويم
لحظه اي پشت پا به غم بزنيم
سخن از عشق خود بخود زيباست
سخن عاشقانه اي به هم بزنيم
قلم زندگي به دست دل است
زندگي را بيا رقم بزنيم
«سالكم» قطره ها در انتظار تواند
زير باران بيا قدم بزنيم